Wystawa broni i akcesoriów myśliwskich

Łowiectwo przez wieki stanowiło jedną z najważniejszych czynności egzystencjalnych ludzi pierwotnych. Wówczas zwierzyna wolno żyjąca była niczyją własnością. Polowanie, obok zbieractwa, rybołówstwa, były głównym źródłem zaspokojenia pożywienia (mięsa), skór i futer dostarczając materiałów na odzież, okrycie i ocieplenie budowli mieszkalnych (szałasów, grot skalnych), a także kości oraz rogów stosowanych jako broń i narzędzia. Z czasem stało się elementem rozrywki warstw uprzywilejowanych, a także pełniło ważną formę szkolenia i zaprawy młodych pokoleń i rycerstwa przed trudami wojen, okazją do wykazania się siłą, zręcznością i męstwem w bezpośrednich spotkaniach z dzikimi zwierzętami. Poczynając od ok.  X wieku i kształtowania się polskiej państwowości, łowy objęte zostały prawodawstwem, stając się przywilejem: władców, dostojników państwowych i duchowieństwa. Było również źródłem zaopatrzenia wojsk podczas wypraw wojennych. Głównym przywilejem władców były polowania na „grubego zwierza” (tura, żubra, niedźwiedzia, jelenia i dzika) oraz bobry. Natomiast polowania na „drobnego zwierza” (ptactwo, lisy, sarny, zające) mogli uprawiać także poddani. Do najstarszych  przepisów prawa łowieckiego należy ustawa o łowach ogłoszona w 1420 roku w Krakowie z rozkazu króla Władysława Jagiełły, w której  wówczas wzięto pod ochronę tury.  Myślistwo, wytworzyło własne zwyczaje, sztukę, odrębne słownictwo. Polowanie stało się elementem obyczajowości, a sztuka myśliwska legitymacją pozycji społecznej. Polowania wymagały od myśliwego specjalnego wyposażenia i skutecznej broni. W klimat dawnych polowań i łowów wprowadzają widzów kolekcja   myśliwskiej  broni palnej i białej, oporządzenie myśliwskie, malarstwo, rzeźba grafiki, rzemiosło artystyczne oraz przedmioty codziennego użytku z charakterystycznym zdobnictwem o tematyce myśliwskiej. Znaczna ich część wykonana została w wieku XIX.  Ekspozycja pozwala prześledzić historię rozwoju różnych systemów: arkebuzów z zamkami kołowymi, przez strzelby z zamkami skałkowymi i kapiszonowymi, po XX-wieczne, odtylcowe sztucery iglicowe. Płaskorzeźbiona, inkrustowana, misternie grawerowana broń myśliwska często jest przedmiotem o dużej wartości artystycznej, przypominającym o kunszcie dawnych rzemieślników.

W sztuce polskiej tematy polowań znalazły się w kręgu zainteresowań wielu znakomitych malarzy: Juliusza Kossaka, Maksymiliana Gierymskiego, Józefa Chełmońskiego, jednego z największych piewców natury i polowań Juliana Fałata, a w czasach późniejszych Alfreda Wierusz-Kowalskiego, Czesława Wasilewskiego (Zygmuntowicza) i wielu innych.  W Darłowie możemy obejrzeć obrazy o tematyce myśliwskiej: Juliusza i Wojciecha Kossaków, Michała Wywiórskiego, Ryszarda Oknińskiego i Kazimierza Pochwalskiego.

W kolekcji broni białej przeważają kordelasy paradne. Ich głownie są zdobione wyobrażeniami zwierząt i ptaków łownych wkomponowanych w dekoracyjne motywy roślinne, a także scenami polowań. Interesującą grupę obiektów tworzy oporządzenie myśliwskie: prochownice, rogi, trąbki, prochownice, dozowniki, torby, krzesełka, szczypce do odlewania kul, a także przedmioty osobiste jak butelki, laski, fajki, tabakiery czy papierośnice oraz trofea myśliwskie,  w tym również egzotyczne.  Uzupełniają wystawę bibeloty i przedmioty codziennego użytku jak np.: fajki, zegarki, przybory do pisania, książki, szkło, srebra, porcelana. Wystawa czynna będzie do końca sezonu letniego. Serdecznie zapraszamy!