Strona głównaKrólewskie Miasto Darłowo
Królewskie Miasto Darłowo
Na skróty
Darłowo, 11 lipca 2018 roku
W kruchcie kościoła M. B. Częstochowskiej na wniosek burmistrza Darłowa, przy królewsko - książęcej kaplicy grobowej zawisła nowa tablica informacyjna. Wkrótce zostaną umieszczone także w wersji angielskiej i niemieckiej. Autorem tekstów jest Leszek Walkiewicz. Oprawę plastyczną i zdjęcia wykonał Daniel Bonzay Frącz. Całość zaakceptował proboszcz kościoła Mariackiego i gwardian klasztoru Franciszkanów o Wiesław Przybysz.
Oto treść zamieszczonych informacji:
Jadwiga Brunszwicka Księżna Pomorska (1595-1650)
Księżna pomorska Jadwiga urodziła się 19 lutego 1595 w Wolfenbüttel. Była córką Henryka Juliusza księcia brunszwickiego na Wolfenbüttel i jego drugiej żony Elżbiety (1573–1626). Jadwiga poślubiła 7 lutego 1619 księcia Ulryka (1589–1622) zwanego darłowskim. Ulryk był synem Bogusława XIII i Klary, urodzonym w Bardo 12 sierpnia 1589. Od 1618 był księciem na Szczecinku i biskupem kamieńskim. W roku 1621 otrzymał od brata Bogusława XIV okręg Darłowa i Bukowa (książę na Darłowie i Bukowie). Po ślubie wraz z mężem osiadła w Szczecinku. Od 31 października 1622 była wdową i panią Szczecinka, a od 1646 również Suchania. Księżna pomorska Jadwiga 15 października 1640 ufundowała w Szczecinku gimnazjum. Otoczyła opieką również ubogich fundując szpital św. Jadwigi. Zmarła bezdzietnie w Szczecinku 26 czerwca 1650 na czarną ospę. Pochowana w Darłowie 22 września 1654. Jej cynowy sarkofag znajduje się bliżej południowej ściany kaplicy pod wieżą w Kościele Mariackim. Wsparty jest na 10 posążkach lwów trzymających w pyskach okrągłe uchwyty, umieszczonych w narożnikach skrzyni i po obu jej bokach. Ściany boczne na równe cztery pola dzielą wypukłe pilastry zdobione winnymi gronami i zakończone kobiecymi piersiami. W każdym z ośmiu pól ścian bocznych, w ich dolnej połowie, znajduje się herb otoczony po obu stronach hermami kobiecymi. Nad tarczami herbowymi umieszczone są lwie maski z uchwytami. Pozostałe przestrzenie wypełnia bogata dekoracja roślinno–owocowa. Tył i front skrzyni ozdobiony jest medalionami z dwoma herbami. Na ścianach bocznych umieszczono 12 tarcz herbowych. W nogach i przy głowie znajduje się herb książąt pomorskich linii gryfickiej, a także herb książąt Braunschweig von Lüneburg. Na ścianach dłuższych są m.in. herby: elektora brandenburskiego, książąt Wirtenberg oraz czteropolowy herb książąt Sachsen von Askania. Sarkofag otacza ażurowa listwa z medalionami i wypisanymi fragmentami życiorysu księżnej Jadwigi. Sarkofag ma wymiary: dł. – 200 cm, szer. – 84 cm i wys. – 84 cm. Sarkofag wykonano z blachy cynowej metodą trybowania.
Eryk Pomorski -Król Skandynawii i Książę Pomorza (1381-1459)
Syn księcia Warcisława VII z dynastii Gryfitów i Marii Meklemburskiej urodził się w Darłowie w 1381, jako Bogusław. Usynowiony w 1388 r. przez królową Norwegii i regentkę Danii Małgorzatę I otrzymał imię Eryk. Eryk Pomorski król: Norwegii w latach 1389–1442, Danii w latach 1396–1439 i Szwecji w latach 1396–1439, władca Gotlandii 1439–1449, książę słupski i stargardzki w latach 1446–1459. Od 1397 koronowany władca państw unii kalmarskiej, położonych na terenach od Grenlandii po Finlandię. Żony: królewna Filipa Lancaster (1406–1430); Cecylia (1431–1459 małżeństwo morganatyczne). Twórca idei dominium Maris Baltici [łac., ‘władztwo Morza Bałtyckiego’], wieloletnia konkurencja o panowanie nad Bałtykiem i związane z tym korzyści (kontrola handlu, pobieranie ceł). W latach 1424 – 1425 odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Ustanowił cła w Sundzie, przeniósł stolicę do Kopenhagi. Po zawarciu sojuszu w 1419 z Koroną Królestwa Polskiego proponował królowi Władysławowi Jagielle zjednoczenie dwóch unii: kalmarskiej i polsko-litewskiej oraz Pomorza pod berłem Bogusława IX i królowej Jadwigi. Lokował dziesiątki miast i budował kościoły. Rozbudował zamek w Darłowie. Zdobywane przez niego skarby obrosły legendą. Według podań, zdobyte na korsarstwie skarby zapakował w podróż na Pomorze aż na siedem statków. Na skarby, które dotarły z Erykiem do Darłowa składały się m.in. srebrne figurki dwunastu apostołów, posąg Chrystusa wykonany ze szczerego arabskiego złota, kosztowny róg oprawiony w złoto (w średniowieczu zaznaczano, że był to róg jednorożca), czy złoty gołąb. Legenda głosi, że zakopał swe skarby w korycie podziemnej rzeki przepływającej pod darłowskim zamkiem i dlatego ślad po nich zaginął. Sarkofag kamienny ufundował król pruski Wilhelm II w 1888 r. Na wieku u wezgłowia znajduje się medalion z tarczami herbowymi trzech królestw: Danii, Szwecji i Norwegii. Niżej jest pomorski herb Eryka - gryf na tarczy z labrami i hełmem, zwieńczonym koroną książęcą. Wokół prostokątnej ramy obiega napis: „Eryk z Bożej łaski król Danii, Norwegii, Szwecji, Słowian, Gotów, książę Pomorza zmarł w Darłowie Roku Pańskiego 1459”.
Elżbieta Holsztyńska- Księżna Pomorska (1580-1653)
Bliżej ozdobnej kraty znajduje się cynowy sarkofag Księżnej Elżbiety Holsztyńskiej. Ur. 24.09.1580 w Sonderburgu w Danii. Córka Jana II Młodszego księcia ze Szlezwiku – Holsztynu - Sonderburga i Elżbiety Brunszwickiej. W Darłowie odbył się w 1615 ślub Elżbiety z księciem pomorskim Bogusławem XIV. Po śmierci męża w 1637, ostatniego męskiego przedstawiciela dynastii Gryfitów, Elżbieta jako wdowie wiano otrzymała zamek i okręg Darłowo w dożywocie.
W kościele zamkowym ufundowała obudowę Srebrnego Ołtarza, ambonę i chrzcielnicę. Kościół kalwiński p.w. św. Elżbiety poświęcono 1 stycznia 1638. Zmarła 21.12.1653. Pochowana w cynowym sarkofagu bogato zdobionym płaskorzeźbami i rytami. Sarkofag wsparty na ośmiu lwich łapach z anielskimi hermami w narożach. Głównymi zdobieniami są otoczone wieńcami z liści laurowych tarcze herbowe: księcia – Bogusława XIV, księżnej Elżbiety oraz jej matki i ojca.
L. Walkiewicz
