Strona głównaKrólewskie Miasto Darłowo
Królewskie Miasto Darłowo
Na skróty
Darłowo, 1 października 2015 roku
We wtorek 29 września Teodozja i Aleksander Gabrielowie obchodzili wyjątkową rocznicę ślubu. Były to „Kamienne gody”, czyli siedemdziesiąta rocznica zawarcia związku małżeńskiego. Na jubileuszowe uroczystości przybyła najbliższa rodzina, a jeden z synów mieszkający w Australii nadesłał kosz kwiatów. Z okazji tych wyjątkowych godów burmistrz miasta - Arkadiusz Klimowicz razem z kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego w Darłowie złożyli jubilatom wizytę wręczając kwiaty i okolicznościowy dyplom gratulacyjny. Jubileusz siedemdziesięciolecia małżeństwa jest datą niezwykłą. Nie każdemu, kto przysięgał miłość, wierność i uczciwość małżeńską, Opatrzność daje jej doczekać, a już szczególnie w czasach dzisiejszych. Jubilatom życzono dużo zdrowia, brylantowych godów i sto lat. Pani Teodozja tryska energią i nie narzeka na los. Gotuje pyszne potrawy jak np. pierogi, pyzy, kołduny, piecze smaczne ciasta. W dobrej kondycji pomagają ich utrzymać kupowane od znajomego rolnika: mleko, sery, śmietana, masło, jajka.
Aleksander Gabriel urodził się we wrześniu 1922 r. w Puchaczowie w powiecie łęczyńskim w woj. lubelskim. Puchaczów w roku 1527 otrzymał prawa miejskie od króla Zygmunta Starego. Prawa te odebrał w 1870 r. car za czynny udział mieszczan Powstaniu Styczniowym. Gabrielowie urodzili się w tej samej miejscowości w Puchaczowie tego samego dnia i miesiąca, ale żona jest młodsza od męża o 4 lata. Olek na miejscu chodził do szkoły i od małego interesował się młynarstwem. Stopniowo od ucznia, czeladnika i mistrza stał się młynarskim fachowcem. W czasie II wojny światowej Aleksander wstąpił do Partyzantki. W latach 1942-1945 był w Narodowych Siłach Zbrojnych, które walczyły z okupantem hitlerowskim i zwalczały komunistyczną partyzantkę. Pod pseudonimem Leszek Czarny razem z oddziałem pod komendą dowódcy pseudonim Jarząbek brał udział w wielu akcjach zbrojnych takich jak wysadzanie mostów kolejowych i transportów niemieckich jadących na wschód, rozmontowywanie torów kolejowych, czy w starciu zbrojnym z Niemcami pod Ostrówkiem. Razem z kolegą Edwardem Kołodziejem Aleksander ryzykując śmierć zdobył z magazynu niemieckiej żandarmerii w Lublinie lampowy aparat radiowy wysokiej klasy. Przywieziono go konną furmanką jesienią 1942 r. pod węglem opałowym do Puchaczowa i przekazano pod ścisły nadzór zespołu redakcyjnego tajnego czasopisma „Szczerbiec", wydawanego na powielaczu. Radio używano do nasłuchów. W pozbawionym wówczas elektryczności Puchaczowie akumulatory do zasilania radia ładowano w młynie. Po wojnie był poszukiwany i ścigany przez UB, a żona Teodozja bita i prześladowana. Za radą znajomego Ukraińca, który był w UB uciekł w 1946 na zachód i pracował w Machowinie koło Ustki jako młynarz. Do Darłowa przeniósł się w roku 1949 i pracował jako kierownik zmianowy w darłowskim młynie. Gdy ten spłonął w roku 1964, jako jedyny został przeniesiony do młyna w Darłowie przy ul Kanałowej. Tam w wieku 62 lat doczekał emerytury. Aleksander Gabriel w swoim macierzystym kole Związku Kombatantów RP i BWP w Lublinie został awansowany w 2000 r. do stopnia podporucznika. Za udział w walkach z bronią w ręku był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany. W 2012 roku otrzymał medal pamiątkowy 70 –lecia Narodowych Sił Zbrojnych 1942- 2012, a następie odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego powiedział nam syn Andrzej, który pracuje w Gdańsku.
Gabrielowie wzięli ślub 30 września 1945 w Puchaczowie. Pani Teodozja do szkoły uczęszczała w Puchaczowie, ale równocześnie nauczyła się tkactwa od ojca, który miał własny warsztat. Do męża do Darłowa przyjechała w roku 1950 i tu pracowała początkowo w Przedszkolu nr 2 w budynku po PCK przy ul. M.C. Skłodowskiej, a następie zajmowała się wychowywaniem trójki dzieci. Później pracowała w prywatnej pralni, którą następnie odkupiła i prowadziła usługi pralnicze. Państwo Gabrielowie dochowali się trojga dzieci 8 wnuków i 4 prawnuków.
L. Walkiewicz
