Strona głównaKrólewskie Miasto Darłowo
Królewskie Miasto Darłowo
Na skróty
Ewa Ewart (ur. w Warszawie)– polska producentka filmów dokumentalnych i dziennikarz dochodzeniowy BBC. Była żona brytyjskiego korespondenta sieci ITN Tima Ewarta.
Jest absolwentką iberystyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 80. XX w. pracowała dla hiszpańskiej agencji informacyjnej EFE oraz dla CBS News. W latach 1981–1985 nadawała reportaże z Europy Wschodniej. Od 1993 jest dziennikarzem dochodzeniowym BBC. W 2009 otrzymała nagrodę im. Andrzeja Woyciechowskiego za cykl „Dokumenty Ewy Ewart” emitowane wTVN24. Laureatka nagrody Wiktor za rok 2009 w kategorii twórca najlepszego programu telewizyjnego. Filmy dokumentalne: - 1998: ETA - Coming in from the Cold , ETA - Wyjście z cienia, dokument o terrorystach baskijskich z ETA i ich 30-letniej walce o niepodległość. -Doświadczenie niekonieczne – dokument dochodzeniowy o handlu usługami seksualnymi - nagroda Premis Actual International przy Newsworld w 2000 w Barcelonie. -1998: Uśmiech historii – dokument ukazujący rolę Papieża Jana Pawła II w obaleniu komunizmu we Wschodniej Europie. -Generał i bokser – film o korupcji w Rosji Borysa Jelcyna. -Wojna kokainowa – obraz wojny domowej w Kolumbii, oparty na rozmowie z przywódcą najgroźniejszej w kraju grupy paramilitarnej. -Kim jest Putin – portret nowego przywódcy Rosji. -Zabicie historii – stanowił próbę wyjaśnienia zagadki morderstwa znanego ukraińskiego dziennikarza Ukrainy. Dokument ten był prezentowany na specjalnym pokazie w Capitol Hill w Waszyngtonie, jak również w Komisji UE ds. Praw Człowieka w Strasburgu. -Dzierżyńsk – trujące miasto – raport z rosyjskiego Dzierżyńska, będącego, zgodnie księgą rekordów Guinnessa, najbardziej zanieczyszczonym chemicznie miastem na świecie. -Dzieci Biesłanu – historia szkoły nr 1 w Biesłanie w Rosji, zaatakowanej 1 września 2004 przez grupę ekstremistów; -W milczeniu – wspomnienia bliskich ofiar katastrofy smoleńskiej z 10 kwietnia 2010.
Michał Olszański (ur. 29 lipca 1954 w Kielcach)– polski dziennikarz radiowy i telewizyjny.
Jest synem małżeństwa dziennikarzy Tadeusza i Barbary Olszańskich. Z wykształcenia pedagog po Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego (1977). Do 1992 r. pracował w ośrodku dla trudnej młodzieży. W latach 2000–2001 był dyrektorem Programu III polskiego Radia. Obecnie nadal pracuje w Trójce, gdzie prowadzi audycje sportowe oraz piątkową "Godzinę prawdy". Współpracuje też z TVP2, gdzie jest gospodarzem „magazynu Ekspres Reporterów” i porannego programu „Pytanie na śniadanie” w roku 2011 został Laureatem Telekamery Teletygodnia”. Żona Magda (od 1977 roku) jest terapeutą i pedagogiem, poznali się jeszcze na studiach. Mają dwóch synów Jana i Antka.
Jacek Hugo-Bader (ur. 9 marca 1957 w Sochaczewie) – polski dziennikarz i reportażysta, od 1990 związany z „Gazetą Wyborczą”.
Ukończył studia pedagogiczne. Pracował jako nauczyciel, pedagog szkolny i socjoterapeuta, a także jako ładowacz na kolei, wagowy w punkcie skupu trzody chlewnej, właściciel firmy kolportażowej i sprzedawca w sklepie spożywczym.
Istnieje przekonanie, że jego reportaż zamieszczony w Wysokich Obcasach stał się inspiracją dla autorów scenariusza filmu „Plac Zbawiciela” jednak sam Hugo-Bader temu zaprzecza.
Otrzymał nagrody: Grand Press (dwukrotnie – w latach 1999 i 2003) i „Bursztynowego Motyla” (w 2010 za książkę Biała gorączka”. Ponadto Biała gorączka została w 2010 nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia. W 2003 roku nominowany do Nagrody Nike za "W rajskiej dolinie wśród zielska".
Reportaże: Biała gorączka, Czarne, Wołowiec 2009; W rajskiej dolinie wśród zielska, Prószyński i S-ka; Dzienniki kołymskie, Czarne, Wołowiec 2011.
Filmy dokumentalne: Jacek Hugo-Bader. Korespondent z Polszy (2007); Zamek z cyklu Nasz spis powszechny (2002)
L. Walkiewicz
Opublikowano: 2012-07-11
